YARINLAR GELMEYECEK!

Yarınlar hiç gelmeyecek,


Dünde hiç olmamıştı zaten… Dünlerimin farkı yok gördüğüm rüyalardan. Onlarıda yarım yamalak hatırlıyorum. İkişer üçer çıktığım merdivenler gibi dünler, ara basamaklarda ne vardı bilmiyorum. Bir o tarafa bir bu tarafa savrulan takvim yaprakları gibi dünlerim; nisan yok, haziran kayıp, ekim yırtılmış. Şimdi hangi aydaymışım oda belli değil… Bebekliğim yok günlüğümde, çocukluğum eksik, gençliğim yaz yağmuru gibi. Neresindeyim ki ben bu rüyanın? Başında mı sonunda mı? Bir film mi yoksa bunlar? Bir filimse eğer ben bu filmin figüranı mıyım, başrol oyuncusu mu? Asıl oyuncu olsaydım dünlerden bu kadar kolay silinir miydim?

Yarınlar hiç gelmeyecek,

Dünü de çok oldu kaybedeli… Çam ormanları içindeki küçük lojmanda benim mi çocukluğum geçti? Bebeğimin üzerini sıkı sıkı örtüp saatler sonra yattığı yatağın ısınmayışına anlam veremeyip üzülen ben miydim? Arife günlerinde bir tören havasında geçen elime kına yakma merasimlerini yaşadım mı gerçekten? Hala mis gibi kokar mı, başımıza taç ördüğümüz papatyalar, her bahar topladığım gelincikler, laleler… Yaşadım sandığım 33 yıl nerede?

Yarınlar hiç gelmeyecek,

Dün bir önceki günün, bugün de dünün yarınıydı. Biz hep başkalarının dünlerini yaşayacağız. Tıpkı bizim dünlerimizin sonrakilerinin yarınları olduğu gibi. Yakalamaya çalıştığımız ne varsa; hep bizden hızlı koşacak. Onu yakalayınca yerini başkaları alacak. Ne hevesler bitecek, ne yarınlar gelecek…

Yarınlar hiç gelmeyecek,

Tam yarın geldi derken gene bugün olacak. Bir müddet bugünde asılı kalacağız. Zaman ara sıra gelip küçük fırça darbeleri atacak yüzümüze, ellerimize. Darbeleri gitgide artıracak, artırdıkça çizgiler derinleşecek. Ve bugünlerden bir gün aynaya bakıp;”zaman ne çabuk geçmiş” diyeceğiz. Ve biz hep yarınları bekleyeceğiz. Dünü hatırlamadan, bugünü umursamadan bekleyeceğiz.

CAHİDE SULTAN